ROCZNICA

Polami mokrymi od pleśni
Bo wiosna nierychła w tym roku
Szedł odgłos podobny do pieśni
Zaklęty w białym obłoku

Szedł tak najwyraźniej od wschodu
Żałosna w nim grała kantata
Pomimo wiatru i chłodu
Przypłynął gdzieś z końca świata

I zawisł na kształt gołębicy
Gdzie tłum na Krakowskim Przedmieściu
Wśród łuny bijącej od zniczy
Żałobną modlił się pieśnią

I ludziom się wówczas zdawało
Że widzą milczące Anioły
Przybrane jednako na biało
Niektóre bez kończyn, bez głowy

Wtem obłok w słup ognia się zmienia
Nabrzmiewa i pęka z łoskotem
Jak grzechem rażone sumienia...
I cisza zaległa już potem...

I wszyscy patrzyli w tę stronę
Gdzie jeszcze powietrze wciąż drgało
Jak echo tańczące pod dzwonem
Gdy serce bić w nim przestało

A mała dziewczynka w płaszczyku
Powagą swej misji przejęta
Układa naręcze goździków
Przy zdjęciu Prezydenta...

______________________________________________

„ANATOMIA UPADKU” (vol. 2), reżyseria: Anita Gargas